فندق

نگاه نکن که چه کسی این حرف را زده, به خود گفته دقت کن

این جمله و یا جملاتی با مضمون مشابه را بارها و بارها از افراد در سطوح متفاوتی از تحصیلات و موقعیت اجتماعی شنیده اید

جمله خیلی قشنگی است, ظاهر زیبایی دارد. برای ژست روشنفکری فوق العاده است. برای منکوب کردن مخالفین عالیه.

راحت بگم, اما به نظر من این جمله و اعتقاد پشتش یکی از اصلی ترین سیاستهای گوسفند خرکن است.

بنده خدا, آخه بر فرض هم یکی آمد یه جمله ای گفت که به مذاق تو خوش آمد و به ظاهر در راستای منافع توست.

یه کمی اون سلولهای خاکستری یا هر رنگ دیگه را بکار بنداز, فکر کن چرا این یارو دیروز نیامد این حرف را بزنه, چرا کامل موضوع را نمی گه, چرا و چرا و مهمتر از همه, چرا فقط حرف می زنه  و عمل نمی کنه و اگر هم عمل می کنه , عملش در راستای مسیر دیگه است؟

واقعیت این نکته برعکس این جمله است, هرچند که حرفی (و یا حتی عملی مقطعی) به ظاهر به مذاق شما خوش بیاد, نباید روی آن قضاوت کرد, برای قضاوت و تصمیم گیری باید قضایا در پرسپکتیو دیده بشه, این یارو کیه؟ نیتش چیه؟ عاشق چشم و ابروی منه؟ قبلا کجا بوده و چیکار می کرده؟ الان کجاس؟ دمش به کجا وصله؟ از من چی می خواد؟ و هزارتا سوال دیگه

وقتی که دکمه تلویزیون و ماهواره را می زنید, وقتی وارد وبسایتی می شوید, ویا روزنامه ای را باز می کنید, جان ابلیس مغزتون را همراه خودتون ببرید و ازش استفاده کنید.